|
Przyjęte powszechnie dwie właściwości światła, że światło ma naturę falową i kwantową nie ma wpływu na rozumienie szczególnej teorii względności. Natomiast zasadnicze znaczenie ma prędkość światła, która jest prędkością specjalną c. Jest to prędkość wychodząca ze źródła światła, która nie ulega zmianie prędkości liniowej, poruszając się w zmiennej przestrzeni powszechnego ciążenia.
Ten fakt jeszcze nie świadczy o konieczności poruszania się światła w próżni z prędkością c, bo to by zaprzeczało prawą Newtona.
Są fizycy, którzy wierzą w tachiony to jest w cząsteczki poruszające się z większą prędkością niż światło. Tylko trzeba je odkryć, co jest mało prawdopodobne, żeby to nastąpiło.
Na razie za tachiona trzeba przyjąć fotona, który z prawem Newtona może się poruszać z prędkością większą od C.
Wyobraźmy sobie stojące źródło światła, chociaż w rzeczywistości, także nie istnieje, bo wszystkie gwiazdy i planety są w ciągłym ruchu.
W tym układzie oświetlenie wszechświata miało by kształt kuli.
Natomiast przy poruszającym się źródle światła o prędkości zbliżonej do prędkości C.
Oświetlenie wszechświata przyjmuje kształt pocisku. I to jest prawidłowość, którą odbierze obserwator, ponieważ prędkość światła wychodząca ze źródła musi się sumować lub odejmować z prędkością poruszającego się źródła światła.
Foton wysłany prostopadle do poruszającego się źródła światła ma dwa ruchy. Cały czas porusza się ze źródłem światła, oddalając się od niego z prędkością specjalną C.
Ten fakt świadczy, że nie opuszcza przestrzeni grawitacyjnej źródła, a następstwem tego jest zmniejszenie się jego energii. Potwierdza to odkrycie Edwina Hubblea, które mówi, że przy oddalaniu się galaktyk, światło przechodzi w falę podczerwieni. Gdy patrzymy w niebo, śmiało możemy stwierdzić, że widoczne gwiazdy i planety, są w tym samym miejscu, jaki dają nam obraz. Natomiast dlaczego widzimy ciągłość obrazu gwiazdy wychodzącej z zaćmienia drugiej gwiazdy, zawdzięczamy temu, że światło ugina się w przestrzeni grawitacyjnej.
Na zakończenie tego rozdziału, uważam, że można skonstruować urządzenie, które będzie napędzać światło. Gdy światło pada na lustro odbija się od niego. Zwierciadło staję się nowym źródłem światła. Wystarczy tylko wpuścić światło do tunelu pulsujących luster, z którego wyjdzie z prędkością większą od C.
|
