|
W swojej nieskomplikowanej szczególnej teorii względności Albert Einstein udowodnił względność czasu. Względność czasu istnieje w jego abstrakcyjnej teorii, która nie odpowiada rzeczywistości. Ludzkość ją przyjęła bez logicznego myślenia, gdyż jest podatna na kreacjonizm. Nieabstrakcyjna teoria względności jest teorią bardzo trudną do zrozumienia, gdyż jest niełatwa do skojarzenia, bez indywidualnego uporu.
Załóżmy, że obserwator znajdujący się w środku ruchomej kuli puszcza światło z lasera na ekran E3.
Gdy powstała teoria Einsteina, lasera jeszcze nie było. Promień z lasera nie trafia według założenia Einsteina w ekran E3.
Według mojego założenia, że światło podąża za jego źródłem, promień musi trafić w ekran E3. Jeżeli śledzisz dokładnie tok mojego rozumowania to powstają w twojej podświadomości myśli, że ja obalam teorię Einsteina, ale tak nie jest. Udowodnię, że obserwator znajdujący się w środku kuli (poruszający się), jak również obserwator na zewnątrz kuli (nieruchomy), zauważy ten sam czas biegu promienia, pomimo że dla obserwatora zewnętrznego będzie miał kształt piły.
Załóżmy, że układ nasz wyżej narysowany porusza się z prędkością V zbliżoną do prędkości światła C
Jak V=C to kąt a=45°
Gdy te wartości podstawimy do wyżej wyprowadzonego wzoru:
bo 
Gdyby światło nie miało na drodze a większej prędkości od C, to nigdy by nie doszło przy układzie 45° do ekranu E3.
W tym logicznym rozumowaniu udowadniam Ci drogi czytelniku, że ruchome źródło światła rozpędza foton, który jest w tym przypadku naszym wspomnianym tachionem.
Mając w ręku taki dowód przystąpmy do sprawdzenia czy wzory Einsteina są słuszne.
Źródło światła wpadające do szklanej kuli pod kątem 90° do jej ruchu, daje błysk światła bez napędu o prędkości specjalnej C. Wysyła wiązkę promieni, z których tylko jeden dopasowany osiąga ekran E3.
Przyjmijmy, że ekran E3 kuli osiąga promień wysłany pod kątem 45°
Dopasowana prędkość V do C musi wynosić z układu prostokątnego
Teraz porównajmy dwa wzory:
Udowodniliśmy, że wzory Alberta Einsteina są słuszne, a względność czasu jest abstrakcyjna, którą możemy odczuć, chociaż w rzeczywistości nie istnieje w jednej płaszczyźnie. Jest ona w dwóch płaszczyznach pod kątem 90°.
|
